Unutmayınız!..

En iyi çalımı matadorlar atar. Alkışlarla zıpkın saplarlar!. Kahkaha ve alkışla öldürürler. Meşhurların bilinçleri matadorlar gibidir. Meşhurluk şeytanın efsununu sever. İnanç, sahte rüzgarı süzmezse çok zıpkın saplanır nefesinden şeytanların. Şeytanlar en fazla en saklı idealleri olanlara musallat olur. Yazara saklanır, lidere, şaire, alime saklanır.

Renge, vazıh hisse, sese, cüsseye tepki mahiyetindeyiz. Okuyoruz, sadece okuyoruz!.. Süslü nesir, sade nesir, bulamaç nesir vesaire. Kadim hastalığımız; kulağa hoş gelene, göze süslü görünene, akla kolay olana. Aklın kolay yiğidi(!) alçak ve yavaş binek seçer. Aldanış aklın en popüler serüvenidir.

Okumak!..

Oysa ne zehirli yılanlar vardır, rengarenk, ışıl ışıl,  ne çok kurbağa yutarlar, ne çok!.. Yasayla yada gelenekle okuruz. Oysa bütün yasalar, bütün renkler gibi pörsür, bütün renkler gibi, ama on bin yıllık bir tablet bakmışsın bir mağara döküntüsünden medeniyete çıkmış. Böyle işte!.. Ses tonunun anlama galip geldiği, vazıh sempatinin mistik fikri kuyruk yaptığı, bağırtının besteyi gömdüğü bir dünyada yaşıyoruz. Topu en yukarı dikenin en iyi futbolcu olduğu demler. Eski Yunan´da da olay buydu. Belagat üzerine tahsiller, üniversiteler, methiyeler!..

Uçurtma ipsiz, kelam madensiz!..

 Konuşmanın hangi kitaptan beslendiği, hangi evrensel çelişkilerin kuzulara havladığını bulabilene aşk olsun!.. Liderlerin konuşmalarından uçurtma yapıyoruz, lig kitaplarının sayfalarından kağıt gemiler…  Gelsin gitsin salatalar; Softa Aygır İmam (Derviş Efendi) daha doymadı!.. Doymaz!..

Montaigne´ye göre insanlar kitaplarla tanınır.

Okunan kitap, size bir öfke kazandırmıyorsa, öfkeden merhamete geçemiyorsanız, merhametten adalete geçemiyorsanız hiç okumayın, yorulmayın,  ‘kıtıralı´ ayakkabılar, ojeli mahmuzlarınız boşuna eskimesin; yollar kıvrımlı, yollar dikenli ve yılan istilasında… Unutmayın gerçek okullar ve kürsüler sadece kitaplıklardadır. Gellius´un sessiz öğretmenlerimiz diye nitelediği kitaplar… Dikkat ediniz; kitapların düşmanlarıyla insanlarınki aynı meşrepten. Liman şehrinin martısı Paul Valery ; Ateş, nem, zaman ve içindekiler, der..

Ve kalabalık ve şehir ve ülke ve dünya ve ezel ve ebed için okumak!..

Ve!..

Kendi hikayesinin kahramanı olmak!..

 Ve okumak!.. Ömrün sahibi olmak!.. Her insan, okuduğundan ne anladığını, çöl mü, serap mı, vaha özgürümü olduğunu anlayacak yaradılış ve çabasındadır. Ancak sadece göz ve kulak yada beş duyuyla varılacak menzil belli ki bir had üzeredir. İnsanlar hadleri ölçüsünde, kırat aklına eyer vurur!.. Menzili, ilmi, hali, tahkik ve tetkik vasfı ve ahlaki mükemmelliği ve dahası yaradılış vasıflarıyla kaim olur. Bugün olamadığı, eremediği anlam ufuklarında uçurtma uçuran, pey ve ruh meyhanesi sahibi bir dünya alim türemiş ki, iddiasında cemiyete salınmış yalan renkler, sesler, cüsseler halindeler. ‘İlmihal,  ilim ve hal, ahlak  ve hal ve tahkikat ehli´ olmadan ‘tefsirci´ havasında post bulan ne çok insan var, kim bilir? Okuyanların baş belaları!.. Meal okuyarak Allah Kelamının zahiri manasında güzellik ve heyecan bulmak elbet hoş. Ancak kim ki, bu Büyük Kitabı ben aklımla tefsir ederim derse, yada sonuçta bu teşebbüsü gerçek tefsircilerinkine uygun çıksa bile, hareketi kesin bir dini cinayettir dahası Allah bilir küfre çıkar. Bu bağlamda, bugün cemiyette rastladığımız bu yalan insanların; ben meali okudum, ama mealde şöyle böyle gibi, bu konu şöyleydi, bu böyleydi şeklindeki izah ve misalleri; hale, davaya, hayata ve detaya dair kesin cümleler kurması en az cahillik ve kendini bilmezlikten öte bir şey değildir. Yada şu müfessire ne gerek var, meali elimizin altında gibi hüküm kesmek aynı geceden kötü rüya kabilinde… Mealin tefsir olmadığı sanırım bildiğimiz gerçeklerden.. Ancak, Meal okuyarak Kitabın zahiri manasında güzellik ve heyecan bulmak elbet hoş, elbet anlamlı…

Okumak!..

Ruhun sezgi ürpertilerinin cennet fikir mıknatısları gibi iyiye, güzele doğruya çektiği madenimizin , ufuk beyazı öfkesi, ufuk beyazı heyecanı, ufuk beyazı atı üzerinde; en üst, en mutlak, en kılavuz emriyle okumalıyız!.. ‘OKU!..´

Oysa bu yüzyılda hiç kimse bu emri anlayamadı, oysa hiç kimse kendi hikayesinin kahramanı olamadı!..

Oysa okuyarak ne uzağımızdaki yıldızları boyayabildik, ne yakınlarımızdaki yetimleri giydirebildik!..